دوستی داشتیم که برای ادامه تحصیلات تکمیلی به یکی از بلاد کفر رفته بود. در جریان تدریس، استادشون یه کار تحقیقی در حوزه حقوق تطبیقی محیط زیست از ایشون خواسته بودن ایشون هم فردا با کوله باری از اطلاعات CTRl+C و CTRL+P شده خدمت استاد رفتند و نوبت به ارائه ایشون میرسه بحث رو که شروع می کنن استاد میپرسن ببخشید در ارائه این بحث از چه کتاب یا مقاله ای بهره جستین و ایشون در کمال خونسردی و اعتماد به نفس جواب میدن که:
١- گوگل
٢- ویکی پدیا
٣- سایت خبری
خودش تعریف میکرد اینو که گفتم همه پوزخند زدن استاد هم خیلی تعجب کرد! گفت ما در فضای اکادمیک فقط دکترین و نظریات مهم رو بررسی میکنیم و قطعا دست کم به یک یا دو کتاب مراجعه میکنیم. و این منابعی که شما نام بردین به هیچ وجه مستند یک بحث علمی و قابل تامل نمیتونه باشه.
و ازونجاییم که یک ایرانی هرگز کوتاه نباید بیاد :)) و حتی اگر میدونه داره اشتباه میکنه نباید کم بیاره این دوستمون فرمودند که خیر، در ایران اینها منابع معتبری محسوب می شن.
که کل کلاس جامه دریدن و سر به بیابون گذاشتن.
+ استادی داشتیم که همیشه میگفت یک حقوقدان(دست کم حقوق خوان) حرف هاش باید ٣ تا میم(م) داشته باشه:
١-مستند ٢- مستدل ٣- موثق
درباره این سایت